Το στομάχι είναι το δεύτερο τμήμα του πεπτικού σωλήνα μετά τον οισοφάγο. Βρίσκεται ολόκληρο μέσα στην κοιλιακή χωρά. Στο στομάχι ξεκινάει η πέψη, και αποθηκεύεται η τροφή που τρώμε μέχρι να ολοκληρωθεί η πέψη. Το στομάχι παράγει οξύ, αλλά και σημαντικά πεπτικά ένζυμα.

Υπάρχουν τέσσερα στρωματά ιστών στο τοίχωμα του στομάχου. Οι περισσότεροι όγκοι αρχίζουν στο εσωτερικό στρώμα, που ονομάζεται βλεννογόνος. Ο τύπος αυτού του όγκου αποκαλείται αδενοκαρκίνωμα.

Σπανιότερα, μπορεί να εμφανιστούν όγκοι οι οποίο προέρχονται από τη μυϊκή στιβάδα του στομάχου. Οι όγκοι αυτοί αποκαλούνται GISTs (Gastrointestinal Stromal Tumors). Σε γενικές γραμμές οι ασθενείς με GIST έχουν συνολικά πολύ καλύτερη πρόγνωση σε σχέση με τους ασθενείς με αδενοκαρκίνωμα.

Στους περισσότερους αρρώστους η διαδικασία εμφάνισης όγκου στο στομάχι διαρκεί πολλά χρόνια. Δυστυχώς, οι όγκοι στο στομάχι δεν εντοπίζονται νωρίς επειδή δεν δίνουν ειδικά συμπτώματα. Ενίοτε, οι όγκοι αυτοί μπορούν να δώσουν συμπτώματα παρόμοια με του πεπτικού έλκους, όπως δυσπεψία, καούρα, ναυτία και εμετό, ειδικά μετά το φαγητό. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί «φούσκωμα» μετά τα γεύματα. Μερικοί ασθενείς έχουν μια αίσθηση πως η τροφή έχει κολλήσει στο στήθος. Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν διάρροια ή δυσκοιλιότητα, απώλεια όρεξης, χρόνια παλινδρόμηση και ανεξήγητη κόπωση. Όλα αυτά όμως δεν είναι ειδικά και σε κάθε ασθενή διαφέρουν.

Ενδοσκόπηση

Η ενδοσκόπηση (γάστροσκοπηση), μας επιτρέπει να δούμε  και να αξιολογήσουμε το εσωτερικό του στομάχου. Η διαδικασία γίνεται με ηπία αναισθησία / μέθη. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης μπορεί να γίνει βιοψία της βλάβης.

Ενδοσκοπικός υπέρηχος

Εάν μια βιοψία υποδεικνύει ότι ένα άτομο έχει καρκίνο του στομάχου, ο γαστρεντερολόγος μπορεί να εκτελέσει ένα ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα για να καθορισθεί πόσο μεγάλος είναι ο όγκος, πόσο βαθιά έχει αναπτυχθεί στο τοιχωμα του στομάχου και εάν έχει εξαπλωθεί στους κοντινούς λεμφαδένες.

Αξονική τομογραφία

Η αξονική τομογραφία μπορεί να αποκαλύψει εάν ο όγκος έχει εξαπλωθεί σε οποιοδήποτε από τα κοιλιακά όργανα, όπως το ήπαρ (συκώτι). Οι πληροφορίες από μια αξονική τομογραφία μπορούν να βοηθήσουν να καθοριστεί εάν η χειρουργική επέμβαση είναι η πρώτη θεραπευτική επιλογή.

Θεραπεία:

Σχεδόν πάντα οι άρρωστοι με όγκο στο στομάχι χρειάζονται γαστρεκτομή – χειρουργική αφαίρεση τμήματος (ή ολοκλήρου) του στομάχου, σε συνδυασμό με συμπληρωματική θεραπεία με φάρμακα (χημειοθεραπεία / ανοσοθεραπεία κ.α.). Η απόφαση για το αν θα γίνει πρώτα η γαστρεκτομή ή πρώτα η συμπληρωματική θεραπεία εξατομικεύεται στη νόσο (ανατομική τοποθεσία, βιολογική συμπεριφορά κ.α.) αλλα και στις ανάγκες του κάθε αρρώστου.

Γαστρεκτομή

Ο στόχος της γαστρεκτομής είναι να αφαιρεθεί ολόκληρος ο όγκος καθώς και ένα καλό περιθώριο υγιούς ιστού στομάχου γύρω από τον όγκο. Για τα αδενοκαρκινώματα αφαιρούνται επίσης όλοι οι λεμφαδένες γύρω από το πάσχον τμήμα του στομάχου, σε ένα πλήρη λεμφαδενικό καθαρισμό, καθώς και το επίπλουν – το λεπτό λιπώδες στρώμα το οποίο σκεπάζει το στομάχι.

Ολική ή μερικη γαστρεκτομή;

Η απόφαση για το ποιο μέρος του στομάχου θα αφαιρεθεί συντονίζεται πριν το χειρουργείο. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης διενεργείται σχεδόν πάντα γαστροσκόπηση για να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα, ο όγκος και η τοποθεσία του. Η οριστική απόφαση για το ποιο ακριβώς τμήμα στομάχου θα αφαιρεθεί παίρνεται στο χειρουργείο.

Η αποκατάσταση της αρχιτεκτονικής του πεπτικού συστήματος γίνεται με ένωση (αναστόμωση) του λεπτού εντέρου στο υπολειπόμενο στομάχι, ή στον οισοφάγο στη περίπτωση ολικής γαστρεκτομής.

Λαπαροσκοπική χειρουργική

Οι περισσότεροι όγκοι στο στομάχι μπορούν να αφαιρεθούν με ασφάλεια με λαπαροσκοπική γαστρεκτομή.

Η λαπαροσκοπική χειρουργική χρησιμοποιεί 3 με 4 μικρές (5-12mm) τομές στην κοιλιακή χώρα. Μέσω αυτών τοποθετείται μια λεπτή κάμερα και μακρά, λεπτά  χειρουργικά εργαλεία για να εκτελεσθεί η επέμβαση. Η λαπαροσκοπική επέμβαση έχει τα ιδιά ογκολογικά αποτελέσματα σε σχέση με την κλασσική ανοιχτή τεχνική. Μάλιστα ο λεμφαδενικός καθαρισμός είναι καλύτερος με τη λαπαροσκοπική τεχνική αφου η ποιότητα της υπο μεγέθυνση (Χ5) εικόνας που παρακολουθεί ο χειρουργός στο μόνιτορ είναι υψηλότατης ευκρίνειας.

Η λαπαροσκοπική γαστρεκτομή σπάνια κρατάει περισσότερες από τέσσερις ώρες. Συγχρόνως, μειώνει το χρόνο νοσηλείας σε λιγότερο από μισό, συχνά 2 ή 3 νύχτες. Η πλήρης ανάρρωση ολοκληρώνεται σε 2-3 εβδομάδες, με σαφώς λιγότερο πόνο και δυσχέρεια κινήσεως μετεγχειρητικά, συγκριτικά με δυο μήνες σε ασθενείς που υποβάλλονται σε γαστρεκτομή με την ανοιχτή τεχνική. Για τους λογούς αυτούς σπάνια πλέον και μόνο σε ειδικές περιπτώσεις διενεργείται ανοιχτή γαστρεκτομή.