Το ήπαρ, που βρίσκεται στη δεξιά άνω κοιλιακή χώρα, επεξεργάζεται και αποθηκεύει θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται το σώμα σας και φιλτράρει βλαβερές ουσίες από το αίμα. Το ήπαρ και η χοληδόχος κύστη – το μικρό όργανο δίπλα στο ήπαρ – εκκρίνουν τη χολή, ένα υγρό που βοηθά στην πέψη λιπιδίων ή λιπών στο λεπτό έντερο.

Οι περισσότεροι όγκοι που αρχίζουν στο ήπαρ είναι ηπατοκυτταρικοί, δηλαδή σχηματίζονται από τα  ηπατικά κύτταρα. Αυτός ο καρκίνος ονομάζεται ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα. Ο δεύτερος συνηθέστερος τύπος καρκίνου του ήπατος είναι το ενδοηπατικό χολαγγειοκαρκίνωμα ή ο καρκίνος του χοληφόρου πόρου, ο οποίος προέρχεται από τα κύτταρα των χοληφόρων πόρων μέσα στο ήπαρ. Οι πόροι αυτοί είναι υπεύθυνοι για τη μεταφορά της χολής από το ήπαρ στο λεπτό έντερο.

Οι πιο συχνοί όγκοι του ήπατος παρ’ολα αυτά είναι δευτερογενείς, δηλαδή, όγκοι που  εξαπλώνονται στο ήπαρ από άλλα όργανα, με πιο συχνο το παχύ έντερο.

Η θεραπεία για τους όγκους του ήπατος είναι πιο αποτελεσματική όταν η πάθηση διαγνωστεί νωρίς. Πολλοί άνθρωποι διαγιγνώσκονται όταν η ασθένεια έχει προχωρήσει, επειδή τα πρώιμα συμπτώματα μπορεί να είναι απόντα ή ασαφή και συνεπώς να παραβλεφθούν.

Τα συμπτώματα όγκων του ήπατος περιλαμβάνουν απώλεια όρεξης, ανεξήγητη απώλεια βάρους, πυρετό, κόπωση, αδυναμία, ναυτία και ίκτερο, που είναι κιτρίνισμα του δέρματος ή των ματιών. Αυτά τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά που σχετίζονται με άλλες καταστάσεις του ήπατος, όπως κίρρωση, λιπώδης ηπατική νόσος ή ηπατίτιδα Β ή C. Ο καρκίνος των χοληφόρων μπορεί να προκαλέσει επισης ίκτερο, ανεξήγητη απώλεια βάρους και ναυτία. Εάν ο όγκος προχωρήσει, τα συμπτώματα μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν κοιλιακό άλγος και πιθανώς εσωτερική αιμορραγία.

Για τη διάγνωση, χρησιμοποιούμε πάντα  εξετάσεις απεικόνισης, όπως υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Η αξονική και μαγνητική τομογραφία διενεργείται με ενδοφλέβιο σκιαστικό, για να μελετηθεί κατά πόσο ο όγκος προσλαμβάνει το σκιαστικό και πόσο γρήγορα. Γίνονται επίσης αιματολογικές εξετάσεις για να διαπιστωθεί η καλή λειτουργία του ήπατος αλλά και να ελεγχθούν τυπικοί αντικαρκινικοί δείκτες, όπως το CEA, AFP, CA 19-9, Chromogranin.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Η χειρουργική επέμβαση είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία για τους όγκους στο ήπαρ. Η χειρουργική του ήπατος είναι περίπλοκη και επικίνδυνη επειδή το όργανο περιέχει πολλά σημαντικά αιμοφόρα αγγεία. Ο καθηγητής έχει ολοκληρώσει εκατοντάδες επεμβάσεις ήπατος, έχοντας χειρουργήσει σε τρία από τα μεγαλύτερα Αμερικάνικα κέντρα μεγάλου όγκου για χειρουργική ήπατος  (high volume liver surgery centers at Ohio State University Medical Center, Johns Hopkins Hospital, New York University Langone Medical Center), στο τελευταίο μάλιστα ως διευθυντής κλινικής. Η πολύ μεγάλη αυτή εμπειρία επιτρέπει την ασφάλεια αυτών των εγχειρήσεων. Για τους περισσότερους ασθενείς, η χειρουργική ήπατος δεν απαιτεί παραμονή στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι ασθενείς παραμένουν συνήθως στο νοσοκομείο για 3 με 5 ημέρες.

Ο καθηγητής είναι επίσης ένας από τους λίγους χειρουργούς παγκοσμίως, που προσφέρει λαπαροσκοπική χειρουργική του ήπατος. Η λαπαροσκοπική χειρουργική επιτυγχάνει το ίδιο χειρουργικό αποτέλεσμα με πολύ μικρές τομές 5 με 10 χιλιοστών. Το χειρουργηθέν τμήμα του ήπατος, αφαιρείται από την κοιλιά με μια μικρή τομή 4-5 εκατοστών. Το αισθητικό αλλά και το λειτουργικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Πιο σημαντικό όμως, η παραμονή στο νοσοκομείο ελαχιστοποιείται, και συχνά δίνεται εξιτήριο σε δυο μόλις μέρες, ακόμη και μετά από μείζονα ηπατεκτομή. Η τεχνική αυτή ενδείκνυται για τους περισσοτέρους ασθενείς. Προηγούμενο ανοιχτό χειρουργείο στη κοιλιά δεν αποτελεί αντένδειξη για αυτή τη τεχνική. Η ανάρρωση είναι συνήθως ταχύτατη, και οι περισσότεροι ασθενείς επιστρέφουν στην καθημερινότητα τους εντός 2-4 εβδομάδων. Εάν είναι απαραίτητη η συμπληρωματική χημειοθεραπεία μετά το χειρουργείο, αυτή μπορεί να ξεκινήσει 2-4 εβδομάδες μετά την επέμβαση.